Pat-a-cake

De eerste associatie die ik had bij pat-a-cake: zeker een speciale muffin? Maar dat lag niet voor de hand. Pat is ook een meisjesnaam, afkorting van Patricia. Misschien een cake van Pat? Het was een vraag uit de lijst over de ontwikkeling van Sarah toen ik bij de arts langsging voor controle. Even nagevraagd bij de verpleegkundige, die was zo aardig om het even voor te doen: het blijkt ‘in de handjes klappen’ te zijn. Ik hoop niet dat ze dacht dat ik haar in de maling nam.....

Een geliefd spelletje van Sarah is ‘peekaboo’, oftewel kiekeboe.

Het buurmeisje zei me laatst dat ze naar huis moest om haar bubble blower te halen. O ja, dat is natuurlijk bellenblaas. Daarna was sidewalk chalk aan de beurt, op de betonnen oprit genoeg ruimte voor creatieve stoepkrijt tekeningen.

Ik leer nu huis-tuin-en-keuken engels vergeleken bij de engelse vakliteratuur waar ik meer mee vertrouwd was. Het telefonisch reserveren van een bowlingbaan (moet je voor de lol eens proberen....) is toch anders dan thuis een boek bestuderen over RET-therapie. Maar zoals je op de foto kunt zien is het gelukt met het bowlen. En dankzij de bumpers had iedereen goede scores.

Een kennis zei laatst dat je wel gevoel voor humor moet hebben om een vreemde taal te spreken, anders kan het frustrerend zijn. Dat was overigens na een blunder van mij: ik beweerde dat candy-bars (chocoladerepen) gezond waren, ik bedoelde cereal-bars (ontbijtrepen).

Of bij de kapper even zeggen dat Laura haar pony mee wil laten groeien, en hoeveel inch er van Adam zijn haar afmoet?? In Nederland zeg je al snel twee centimeter eraf, maar bij twee inches eraf houdt íe niets over!

Elke keer dat het lukt om de taalbarierre te overwinnen: ‘een pat-a-cake’ voor mezelf!

Zoo (Tycoon)

Na een geweldige reactie op mijn vorige stukje op de Plattelanders weblog besloot ik (Adam) om nog een stukje te schrijven.

Een paar dagen geleden had ik een nieuw computerspel gekocht: Zoo Tycoon 2. In het spel moet je dierentuinen maken. Ben er al veel mee bezig geweest. Dat moet of mam en pap op een geweldig idee gebracht hebben of het stond al op de planning dat we naar de dierentuin zouden gaan. Het weer zag er goed uit toen we vertrokken: zonnig (helaas met wat wind van temperatuur vrieskist). Toen we binnenkwamen werden we enthousiast verwelkomt door het welkomstcomité (een groep knalroze flamingo’s die hun hok vlak achter de ingang hadden). Na het welkomstcomité kwamen we langs een paar gebouwen waar of nog aan gewerkt werd of die waren aangevallen door een tornado of dolle olifant. Natuurlijk wilde Marieke toen meteen naar de olifanten (waarschijnlijk door de olifantengekte, veroorzaakt door de beruchte knuffelolifant), maar de rest nam liever een andere route.

De route die we wilden nemen ging eerst langs de pinguïns. Sarah vond de pinguïns prachtig. Na de pinguïns kwamen we bij een redelijk groot gebouw met een bord “Amphibians and Reptiles”. Dat betekent slangen, schildpadden, kikkers, salamanders en leguanen. Daarbinnen waren dus onder andere een cobra, een stokoude schildpad en een heel leger van giftige kikkers, niet-giftige kikkers, een hoop slangen, vreemde leguanen en een krokodil (die er nog niet was, maar wel zou komen. Men had een schildpad in het hok gezet, totdat de krokodil uit China zou zijn binnengekomen).

Na de reptielen en amfibieën gingen we verder naar een speciale plek: het overdekte oerwoud. Het was een soort grote hal waar de jungle nagemaakt werd, inclusief giftige planten. We kwamen dan ook een bord tegen bij de ingang waarop stond dat je de planten niet mocht aanraken. Er vlogen minstens 15 soorten vogels rond en ook een gigantische vleermuis. De meeste vleermuizen hingen in de takken van de hoge bomen, maar een paar vleermuizen vlogen gewoon rond. Er waren ook luiaards, papegaaien (die ze macaws noemen) en roggen. Er waren ook een paar slangen, maar daar zaten gelukkig hekken omheen.

Next stop: North America. Betekent: beren (die ook een leuk speeltje hadden, een grote bal, die pursuit bal genoemd werd), wolven, bizons (met hun opperhoofd, “Liggende Bizon”, omdat hij niet op wilde staan), cougars (een soort kat) en een paar slangen. Natuurlijk was de arend ook van de partij (ook al dachten we eerst dat ie gevlogen was, omdat hij in zijn hok zat, waar we hem niet konden zien, en niet in de kooi rondvloog of op een tak zat). En er waren ook nog wat andere dieren. Het zag er allemaal leuk uit.

Daarna kwamen we in Azië. Hier kwamen we onder andere jaguars en tapirs tegen. Gelukkig zaten de jaguars in een goede kooi. Naast het Azië gedeelte zagen we het origineelste hok van de dierentuin: er zaten een bobcat, een catterpillar en een deere in (alledrie graafmachines). Het moest het hok voor de tijgers worden, maar er werd nog aan gewerkt. We liepen langs dat hok (op een weg met minstens 10 cm dik asfalt) naar een nagemaakt Afrikaans dorpje. Dit was een plek waar souvenirs en voedsel (snacks) verkocht werd. Marieke en Laura wilden allebei een large size popcorn. Uiteindelijk kregen ze allebei een small size, die ze amper (Marieke) of niet (Laura) opkregen. Er stond ook een oude Land Rover. Pap vertelde dat de grille van de oude Land Rovers gebruikt kon worden om te barbecuen, omdat die van metaal was. Bij de nieuwe Land Rovers is de grille van plastic, dus toen de Australiërs ermee wilden barbecuen, smolt hij. Achter het dorpje lag het gorillabos, waar de gorilla’s zaten (dat had je vast nog niet geraden he). Om er te komen, moesten we over een hangbrug die het “Wandelpad” genoemd werd. De gorilla’s deden het rustig aan met het warme weer. Omdat de weg naar het gorillabos doodliep, moesten we terug naar het dorpje om verder te kunnen.

Toen kwamen we in Afrika. Hier vonden we de onvermijdelijke leeuwen, een hoop bavianen, zebra’s, nijlpaarden, neushoorns en de door Marieke o zo geliefde olifanten, giraffen, etc, etc… Leuke attractie: de overdekte hokken van de giraffen, neushoorns, nijlpaarden en olifanten. De olifanten werden net met een brandweerslang gewassen, een er kwam een heel publiek opdagen. Een zookeeper (iemand die voor de dieren in de dierentuin zorgt) beantwoorde vragen over de olifanten. Toen wij een paar vragen gesteld hadden, vroeg hij ons waar we vandaan kwamen, omdat we een “accent wat hij nog nooit had gehoord” hadden. Sarah vond de olifant reuze leuk. Toen de olifant weer naar buiten ging, zwaaide ze met haar handjes en zei ze “dah dah”.

Toen we genoeg Afrika gezien hadden, gingen we door naar Australië (en nee, we vonden geen gesmolten Land Rover grille). Helaas waren de meeste dieren daar “temperary off exibit” vanwege de winter. Ze zouden niet tegen de kou kunnen. Dan vraag ik me toch af waarom de leeuwen dan wel buiten liepen…. Vanuit Australië kwamen we Zuid Amerika binnen. Ook hier waren een paar dieren weg vanwege de “winterse temperatuur” (het was zo’n twintig graden, omdat de wind was gaan liggen), maar de meeste dieren waren er wel. Toen we langs een paar dieren kwamen die verdacht veel op everzwijnen leken wilde pap Obelix gaan roepen, maar het bleken toch andere dieren te zijn. Als laatste kwamen we in het “Koch Orangutan and Chimpansee Habitat”. Oftewel, het gebied van de mensapen. Ik hoef al niet meer te vertellen welke dieren daar zaten. Er was enorm veel informatie te vinden over de dieren, waaronder een paar video’s waar werd uitgelegd waarom chimpansees en orang-oetans zoveel op mensen leken.

Natuurlijk was de laatste en onvermijdelijke plek waar we nog naartoe gingen de souvenirwinkel. Of beter gezegd: de souvenirsupermarkt, omdat er echt van alles te vinden was. Om het maar kort te zeggen: We kwamen, we zagen, en we gingen er zonder iets te kopen weer vandoor. We hebben nu nog een nieuwe deurmat gekocht, voor het geval dat de dieren achter ons aan komen. Er staat “Wipe your Paws” op. Betekent veeg je poten/klauwen.

Hoge boom

Zaterdag is de grote boom geveld, met hulp van een uitzendkracht uit Duitsland (programmeur voor een projekt van Jaap bij AGCO) en een stagiaire uit Nederland en Marieke. De Duitser stond erop om in de boom te klimmen, de stagiaire reed op het laatst de truck achteruit. Omdat de top en eigenlijk de hele boom naar het huis toehelde was het een hele klus. En de Duitser hield niet van een kettingzaag in de boom, dus hij nam een handzaag mee de boom in! Die zal wel spierpijn hebben gehad nadien. Eerst de takken aan de kant van het huis een voor een met beleid eraf, top eruit en toen de rest. Staalkabels aan andere bomen en een touw aan de truck. We hebben nu meer daglicht in huis en een heleboel hout voor de kachel erbij!
O ja, de bijdrage van Marieke is stukken takken als brandhout stapelen en bijdragen aan een positieve sfeer in het team. Ze is ook niet bang uitgevallen.
Laura bleef liever binnen dit keer, deze boom ging haar wat te hoog. Ik denk dat ze mij wat te serieus nam toen ik zei dat het fijn zou zijn als de boom niet op het dak zou belanden. Is toch zo?!
Laura maakt graag ritjes met Jaap in de truck om het afval weg te brengen. Of zoals op de foto: het verzamelde haardhout naar een ander plekje brengen in de tuin.

Wildstand

Heerlijk voorjaarsweer de afgelopen weken. De kinderen spelen veel buiten. De kreek trekt altijd, daar is van alles te beleven. Het buurmeisje vond er laatst een schildpad.

Tien dagen geleden regende het een dag, met als gevolg dat de kreek buiten z’n oevers trad. Het waterpeil steeg twee meter en een deel van de tuin en de golfbaan liepen onder. Het leken de uiterwaarden wel, in het klein dan. Jaap zag ’s morgens vroeg een bever stroomopwaarts zwemmen, die zocht een beter heenkomen. Het is lastig te zien, maar precies in het midden van de foto zwemt 'ie. Twee dagen later was het waterpeil weer gezakt tot normale hoogte.

De buren vertelden dat ze ook wilde kalkoenen hebben gezien. Zeker ontsnapt aan Thanksgiving en Kerst?!

Nog een speciaal berichtje voor Mariek van ’t Wout: vorige week kwam een van de wasberen langs om de restjes kattenvoer op te eten. Eerst protesteerde een van de kittens, maar het was geen partij voor haar. De wasbeer was echt hongerig. Jaap deed de schuifpui open om foto’s te maken op een afstand van ruim een meter. De wasbeer siste wel wat, maar at zo snel mogelijk door. Mooie gestreepte staart heeft 'ie he?

Binnenshuis ook veel dierengeluiden. Sarah heeft voor haar verjaardag speeltjes met dierengeluiden gekregen: boerderij, puzzel, aquarium en een auto met een kakelende kip. De laatste is nogal luidruchtig en slaat weleens op til. Maar bij Sarah viel het allemaal goed in de smaak.

Bootje varen....

Ik (Adam) heb besloten om ook maar eens wat aan de weblog te doen, een stukje schrijven dus.

Sinds Sarah aan het kruipen is doen we een hele hoop nieuwe spelletjes met haar. Ik speel vooral veel verstoppertje met haar. Dit is hoe ik dat doe:
Ik zorg ervoor dat Sarah naar me kijkt (meestal lukt dat wel).
Ik kruip naar de andere kamer.
Sarah kruipt achter me aan, omdat ze weet dat we dan lol gaan maken (daar heeft ze ook nog gelijk in).
Als ik in de kamer ben, verstop ik me snel ergens (als ik bijvoorbeeld in Sarah's kamer ben, verstop ik me achter haar bed).
Daarna komt Sarah binnenkruipen (soms komt ze letterlijk binnenvallen).
Ik maak wat geluiden zodat ze me makkelijker kan vinden.
Als het goed is, zal Sarah me dan vinden.
Soms verstopt Sarah zichzelf; ze kruipt de gang in, en via de gang komt ze in badkamer 1 (we hebben drie badkamers), Marieke & Laura's slaapkamer of in de slaapkamer van pap en mam. Ze kruipt alleen nooit haar eigen kamer in (tenzij we verstoppertje aan het doen zijn en ik daar naar binnen kruip). Ze kruipt vooral graag badkamer 1 in. we hebben de deur daar nogal eens dicht moeten doen, omdat dat de badkamer van Marieke en Laura is. Als die net in bad geweest zijn liggen de vieze kleren overal , behalve in de wasmand. Tis natuulijk niet zo fris om Sarah daar aan te laten zitten. Ben toch maar blij dat ik beneden douche. Daar heb ik mijn eigen badkamer. :-)

De kreek is weer normaal, dus er valt volop te spelen. We zijn wat aan het graven geweest, en hebben daardoor een kanaal gemaakt (foto). De echte kreek loopt langs de andere kant van het "eiland". Het stroomde goed, dus besloot ik om wat bootjes to maken van lego en op die manier een race op het water te houden. Het lukte aardig goed (voor het rode bottle tenminste, omdat die op een speedboot leek. De blauwe boot was meer een onderzeeboot en de gele boot, de zeilboot, kwam telkens vast te zitten). Ik ben ook nog wat verder stroomafwaarts gegaan, om de bootjes daar te laten varen. Met lieslaarzen ben je op sommige plekken de kreek zo over. Natuurlijk stikte het daar weer van de golfballen. De kreek ligt naast een golfbaan, en er waren nog mensen aan het golfen.

Ook leuk is de dat we een eigen bioscoop hebben. We hadden een beamer gekocht, en dat werkte perfect met de gigantische boxen die met de container waren binnengekomen. Eerst stond de beamer op een van de boxen, maar nu heeft pap hem aan het plafond opgehangen.

Ons huis is intussen een digitaal netwerk. We hebben al miles kabel getrokken. Van het "centrum" naar mijn computer, de printer, de beamer, de computer boven, etc etc...... Wel handig want dan kunnen we een spel doen op de computer, terwijl de beamer als beeldscherm werkt. Dat is groter dan welk flatscreen dan ook...

Marieke en Laura willen heel graag een WII. Die kun je ook op de beamer aansluiten. Dan kun je een wedstrijdje tennis spelen, waarbij je de afstandsbediening gebruikt als racket.