Drie gratis ritten met de limosine.... dat overkwam Marieke gisteren, ze mocht drie keer met een jarig vriendinnetje een ritje met een heuse limosine door Hesston maken. Een verlengde Dodge Charger volgens Adam, wit met een zwart dak. Ik ben nog niet van mijn verbazing bekomen: wie regelt nu zoiets voor een jarig kind? Er waren zelfs twee bodyguards bij, twee stevig uitgevallen tieners (daar heb je er hier veel van). Volgens Marieke ziet het er van binnen als volgt uit:
Er was een klein keukentje in en er bewogen kleine lichtjes in het plafond, een tafeltje met blikjes drinken erin, een muziekinstallatie en hele lange banken. Ze mochten op alle knopjes drukken. De jarige nam om de beurt zes vriendinnen mee, en de bodyguards + de chauffeur is tien personen. De jarige heeft vier uur in de limosine gezeten.
Ik was niet de enige ouder die met ogen als schoteltjes stond te kijken, gelukkig.
Een ander vriendinnetje van Marieke merkte op: "mijn vader zal jaloers zijn, hij zit in zijn oude pick-up truck en ik zit in een limosine!"
Het is echt geen sterk verhaal, ik heb foto's als bewijs, houden jullie tegoed, want ik krijg ze niet uitgelezen vanuit de camera.....en onze elektronicaman zit in Duitsland.
In een zijstraat wordt een nieuw huis gebouwd. Dat gaat hier als volgt: eerst graaft men een gigantisch gat voor de benedenverdieping die geheel of grotendeels ondergronds is. Voor de vloeren, muren en plafond van deze verdieping stort men beton. Daarna bouwt men bovengronds verder met hout, stevig spaanplaat, waar men naderhand weer delen uitzaagd voor ramen e.d. 't Is bijzonder. Dan de dakbedekking, nooit stenen dakpannen gezien hier, wij hebben houten dakpannen, maar zwarte shingels is gangbaar. Als laatste een combi van bakstenen metselen en kunststofpanelen. Dit huis krijgt wat kenmerken van een kasteel o.m. een torentje met kantelen. De opdrachtgever is iemand uit Texas die op een andere plek in Hesston nog een kasteelachtig huis bouwt. Het verhaal is wel wat sprookjesachtig dit keer: een limo en kastelen.
Vandaag deelgenomen aan de 20e Emma Creek Walk, een jaarlijks wandel/jog/ren evenement voor meisjes en vrouwen. De route voerde ook langs ons huis en over de golfcourse, al met al 3 miles oftewel 5 kilometer. Ik heb er dik een uur over gedaan, maar ik liep voor drie, met Sarah en Tim in de tweelingwagen. Tim heeft niet verklapt dat hij eigenlijk een jongen is en niet mee mocht....Ondertussen met de buurvrouw over koetjes en kalfjes gepraat en halverwege haar hondje met heel korte pootjes opgepikt. Die mocht de tweede helft meelopen. Het sportieve element bestond dus uit 'deelname' en niet uit 'winnen'. Maar ik ben vast van plan om volgende week dezelfde route nog een keer te rennen en mijn tijd te vergelijken met de tijd van de winnaar. Lekker rustig in mijn uppie, zonder sla-ommen om wandelwagens en beppende dames. Aan de nummers te zien, waren er ruim 900 deelnemers, het is bekend in de regio. Vorig jaar bleef de winnaar onder de 20 minuten, wat neer komt op 15 kilometer per uur rennen. Daar moet ik nog even voor trainen vrees ik. Afijn, we houden er een mooi groen T-shirt aan over.
Nog iets leuks: we zijn morgen bij de buren uitgenodigd om desserts/toetjes te komen eten. Er komt nog een ander echtpaar dat we uit de kerk kennen. In Amerika betekent het dan wel dat je je eigen dessert meeneemt om uit te delen. En het liefst iets aparts cq. echt hollands..... Maar ja, ze verkopen hier geen hopjesvla. Ik neem een paasstol mee. 't Is wel geen pasen meer, maar in mijn vriezer ligt nog een kant en klare paasstol en amandelspijs voor drie paasstollen! Dat komt zo: met de feestdagen had ik zo'n zin in paasstol die hier niet te krijgen is, dat ik het zelf maar heb gemaakt. Een recept van internet: Smulweb. Twee recepten: een voor de amandelspijs en een voor de paasstol. Ze hadden er alleen niet bijgezet dat het recept van de amandelspijs genoeg was voor zes paasstollen! De eerste stol was een beetje plat uitgevallen, want het gist bleek zich apart verpakt onderin het pak broodmix te bevinden.....kwam ik geruime tijd later achter. Maar de tweede en derde waren perfekt in alle opzichten.
Nog een foto van onze Timmetje.
