Laura's tweede rijles....

als rij-instructeur moet je wel flexibel zijn....

Toch ging het een stuk beter dan de eerste les, toen kon Jaap de GoKart nog net bij de rolbeugel grijpen, voordat ze tegen de brievenbus knalde....

Winterpret met sneeuw

Voor de laatste paar dagen hebben Papa en ons (Laura en Marieke) de sleeen van de buren aan de go-kart bevestigt. We gaan met een hele vaart door de tuin. Er zaten 6 kinderen in 3 sleeen. De kinderen zijn alle 4 de buurkinderen, Laura en Marieke (ons). Marieke was vandaag op de go-kart. Sarah en Laura die waren de slee. De buren waren er niet bij dus Sarah nam hun plek. Laura ging ook heel even op de go-kart. Het was veilig om Laura op de go-kart te zetten omdat er geen brievenbussen in de buurt waren.

BIG COUNTRY BIG ART

We hebben het nationaal monument Mount Rushmore bezocht afgelopen zomer. Dat is een granieten bergmassief waarin vier presidentshoofden zijn uitgehakt en het staat symbool voor de eerste 150 jaar geschiedenis van de Verenigde Staten. Andere bron vermeldt dat het een monument is voor de democratie. Er is van 1927 tot 1941 aan gewerkt met dynamiet, drillhamers en beitels. Naast de ontwerper/kunstenaar Charles Borglum, werkten er vierhonderd arbeiders aan. Ze hingen in soort schommelstoeltjes om hun werk te doen. Om een indruk te geven van de omvang: elk uitgehakt oog is 3.5 meter breed, neuzen bijna 7 meter hoog en monden ca. 6 meter breed; elk gezicht is 18 meter hoog. De ligging is zuidoost, dus bijna de hele dag direkt zonlicht. Er is een museum, giftshop en amfitheater (voor 2.500 personen) bijgebouwd. Al met al indrukwekkend.

De hoofden zijn van president Washington, de eerste president van de Verenigde Staten en opperbevelhebber en president Jefferson, vanwege de onafhankelijkheidsverklaring op 4 juli 1776. Ook nu is 4 juli nog een nationale feestdag, waarbij vuurwerk afgestoken wordt. Voor ons heel raar om op een snikhete zomerdag vuurwerk af te steken. Maar we vieren het feestje natuurlijk mee.... De derde president is Abraham Lincoln, die 'de slavernij afschafte'. Hij was een autodidakt, had maar anderhalf jaar op school gezeten, maar las alle boeken binnen zijn bereik. Hij leende boeken van buren en van reizigers die naar het westen reisden. En het laatste hoofd is van president Theodore Roosevelt. Hij speelde een belangrijke rol bij de aanleg van het Panama Kanaal en economische hervormingen. Zijn zoon werd ook president en bewerkte mede onze vrijheid door zijn rol in de Tweede Wereldoorlog.

In 1948 werd een eindje verderop 10 ton van een ander bergmassief opgeblazen. Het was het begin van projekt Crazy Horse, als eerbetoon aan alle amerikaanse indianen (oorspronkelijke bewoners). Dit projekt is nog steeds gaande. Ik denk doordat de belastingbetaler er niet aan bijdraagt. De ontwerper, Korczak Ziolkowski bedacht het als nonprofit, educatief, cultureel en humanitair projekt. Met zijn vrouw schreef hij drie boeken waarin gedetaileerde informatie staat over hoe de schaalmodellen vertaald moeten worden naar het rotsmassief. Hij is inmiddels overleden en begraven in een tombe aan de voet van die gigantische monument (bijna 200 meter hoog). Zeven van zijn tien kinderen spannen zich nog steeds in voor het realiseren van het mega projekt Crazy Horse.

Crazy Horse was een indiaan van geboorte en werd in 1877 gedood door een amerikaanse soldaat. Een zwarte bladzijde in de amerikaanse geschiedenis, het land werd afgepakt van de oorspronkelijke bewoners. Onder Native Americans is Mount Rushmore hierom controversieel. In 1971 hebben leden van American Indian Movement Mount Rushmore bezet. Monument Crazy Horse stelt de Indiaan voor, op zijn paard en met uitgestrekte arm wijst hij naar het heilige land: de Black Hills van South Dakota wat toebehoorde aan de Sioux Indianen.

Het volgende gedicht wordt links van Crazy Horse uitgebeiteld:

'When the course of history has been told

Let these truths here carved be known:

Conscience dictates civilizations live

And duty ours to place before the world,

A chronicle which will long endure.

for like all things under us and beyond

inevitably we must pass into oblivion.

this land of refuge to the stranger

was our for countless eons before:

civilizations majestic and mighty.

our gifts were many which we shared

and gratitude for them was known.

but later, given my oppressed ones

were murder, rape and sanguine war.

looking east from whence invaders came,

greedy usurpers of our heritage.

for us the past is in our hearts,

the future never to be fulfilled.

to you I give this granite epic

for your decendants to always know-

'my lands are where my dead lie burried.'

Voor Sinterklaas een boek gekregen over dit deel in de amerikaanse geschiedenis: De overgave, auteur: Arthur Japin.

Beide monumenten hebben op de zomeravonden lasershows, maar dat zat er voor ons niet in. Misschien een andere keer.....als we nog eens in de buurt zijn.....

Nog een foto van internet waarop te zien is dat Air Force One over Mount Rushmore vliegt.

Yellowstone III

De laatste keer over supervulkaan Yellowstone. In 1960 zocht wetenschapper Bob Christiansen de krater/caldera van Yellowstone, maar kon die niet vinden. Totdat hij luchtfoto's van NASA onder ogen kreeg en besefte dat het hele park met een doorsnede van bijna 65 kilometer de krater was: 9.000 vierkante kilometer. Er zijn tienduizend hot springs en geisers in Yellowstone, dat is meer dan alle geisers en hot springs ter wereld bij elkaar. Hoewel er sinds mensenheugenis geen grote uitbarsting is geweest, wordt Yellowstone als een aktieve vulkaan beschouwd.

We hebben de Mammoth Hot Springs bezocht. Dat was heel apart om te zien, de natuur vormt hier terrassen, waarin weer veel kleuren te zien zijn en het kokende water loopt er in stroompjes naar beneden en vormt minimeertjes. Toen wij er waren was het prachtig weer, maar op internet vond ik een foto waarop de zon nog schijnt, maar een onweersbui aan de horizon te zien is, waardoor die foto een bepaalde sfeer oproept.

Volgende keer over kunstwerken in bergmassieven: big country big art. Ik bedoel Mount Rushmore en Crazy Horse.

Yellowstone II

Nogmaals Yellowstone, alhoewel Jaap opmerkte dat dit blog geen VVV-gids hoeft te worden. Ik probeer niet te overdrijven, maar Yellowstone is echt heel mooi, dus een aanrader!

We hebben het donderend geraas van een gigantische waterval gehoord en gezien. Het verval van de Lower Falls van de Yellowstone rivier is 94 meter. Onvoorstelbaar dat dat dag en nacht doorgaat. De rivier loopt door een canyon waarvan de rotswanden geel zijn (vandaar de naam Yellowstone). De foto heb ik van internet geplukt, want wij stonden op een uitkijkpunt rechts bovenaan de waterval. De foto van de rivier heb ik vanaf dat punt genomen. Er is ook een Upper Falls, met een verval van 33 meter, maar dat hebben we voor een volgend bezoek bewaard...

We hebben een arend op zijn nest gespot, 'wilde' herten gezien (totaal niet schuw, blijkbaar gewend aan toeristen), prairie dogs, en buffels. Er leven ook beren in het park, maar die hebben we niet gezien. Je werd wel overal gewaarschuwd voor het 'grote wild'. Er schijnt een speciale Beer pepper spray te zijn voor in geval van nood. Vooral niet je natuurlijke instinkt volgen, zoals wegrennen of in een boom klimmen, want dat wedstrijdje wint een beer met gemak van je. En je rugzak bij je houden, dat beschermt je rug.... Genoeg gegriezeld.... of niet....?

Enkele jaren geleden, toen Jaap en ik op huwelijksreis waren in Canada, hebben we gekampeerd naast een heel bijzonder aanhangwagentje: een grote kooi op wielen, waar 's avonds een grote lap rauw vlees in gehangen werd. Het was een berenval, want er was er een in de buurt gesignaleerd. De beer bleek niet happig die nacht...en we hebben prima geslapen in ons nylon koepeltentje, zonder beren pepper spray. We hadden wel alle etenswaren in de auto gelaten....maar achteraf vraag ik me toch af waarom ik zelf niet in de auto heb geslapen die nacht....just to make sure.....

Yellowstone I

Eind juli hebben we Nationaal Park Yellowstone bezocht, het lag op de route naar Canada. Het is een heel bijzonder natuurgebied. Eigenlijk is het een grote vulkaankrater van ca. 60 kilometer doorsnee. Er is veel moois te zien: canyons, watervallen, geisers, warm waterbronnen, modderpoelen, wild, meren en apart gesteente. Het is een vulkanisch zeer aktief gebied, er borrelt en stoomt van alles uit de aardbodem omhoog en het is link om je buiten de paden te begeven, met name bij de bassins. Dat zijn soort velden met warmwaterbronnen, geisers, modderpotten (kokende modder) en stroompjes van heet water. Er komen ongeveer 2000 aardbevingen per jaar voor (dat lees ik nu pas in de folder....) , waarvan de meesten niet waargenomen worden door mensen, dus niet krachtig. Die bevingen zorgen ervoor dat het gebied/systeem open blijft en de warmte en energie een uitweg kan blijven vinden. In de zomer van 1959 ging het er wel hevig aan toe, een beving van 7.5 op de schaal van Richter. Er kwam een rotswand naar beneden zetten, en vormde zodoende een soort dam in de Madison rivier. Daardoor ontstond een meer (Quake Lake) en een ander gevolg van deze aardbeving was het vormen van een nieuwe geiser (Earthquake Geiser, what's in the name....). Deze geiser heeft toen gedurende twee weken 45 meter hoog gespoten, voordat íe rustiger werd.

Wij hebben de Old Faithful Geyser bezocht. Gemiddeld barst deze geiser elke 90 minuten uit, dus succes verzekerd, we vleiden ons onder een boom in de schaduw en wachtten het af.... Een uitbarsting duurt 1.5 tot 5 minuten en hij spuit gemiddeld 45 meter hoog. 't Was indrukwekkend. Onder het grondoppervlak bevindt zich een waterreservoir, waar de temperatuur oploopt tot 95.6 graden Celsius. Dat is heet genoeg voor een uitbarsting. Raar idee dat dat in de winter ook doorgaat....als er sneeuw ligt. Soms is de afstand tussen kokend water en koud water maar klein. Op een van de foto's zie je een kleine rots met een borrelende poel in een meer.

En de foto met de bergen op de achtergrond is echt niet 'gefotoshopt', de Rockies op de achtergrond, een groen grassig plateau ervoor en tussen de struiken en het plateau liep nog een rivier. Bijzonder als je dat in een oogopslag ziet...

Er is nog veel meer over te vertellen, wordt vervolgd......

Visite

Groot feest, want Opa kwam logeren en nam ook nog tante Magda, oom Kees en tante Margreet mee! Gezellige boel dus. Ze hadden al een mooie trektocht achter de rug, enthousiaste verhalen gehoord en foto's gezien van adembenemende landschappen. Tot slot werden wij met een bezoek vereerd.

Wat we met hen hebben beleefd...?

- Tante Magda las Sarah boekjes voor

- Oom Kees puzzelde met Sarah

- Opa gaf Tim zijn bordje pap voor het slapengaan

- Opa oefende om Tim te leren lopen

- Zondagmiddag samen een kopje thee gedronken in de tuin

- Tante Margreet heeft ons getrakteerd op haar beroemde stroganoff....heerlijk!

- Gezien dat een stuk prairie platgebrand werd (ook een manier om van het onkruid af te komen)

- Tante Magda en oom Kees hebben geholpen met het dorsen van soja-bonen, terwijl tante Margreet zich met Tim vermaakte

- naar een restaurant geweest waar ze dienbladen met een diameter van een meter hanteren en een andere bezoeker zich per koets met paard liet vervoeren

- daarna een wilde rit over een zandpad over de prairie bij volle maan, de korste weg naar huis....

- Opa en oom Kees gingen weer terug in de schoolbanken om een les wiskunde te volgen met Adam

- bij Laura op school de lunch genuttigd (chili concarne met een wrap, worteltjes, erwtjes, stukjes ananas, kaneelbrood en melk naar keuze, toe maar...)

- en nog veel meer....

Heel fijn dat jullie er waren, hopelijk steken jullie meer familie aan.....altijd welkom!

Rodeo en meer bizarre verhalen

Op weg naar Canada kwamen we historische punten tegen, bijv. Split Rock, een berg met gespleten kam. Toen de immigranten en avonturiers naar het westen trokken, was dit een duidelijk herkenningspunt. Dat waren nog eens tijden, te paard, te voet of met de huifkar over onverharde wegen, door weer en wind, land ontdekken om een nieuw bestaan op te bouwen. Dat het ook een harde tijd was, lazen we op een pamflet uit die tijd:

'PONY EXPRESS'. St. Joseph, Missouri to California in 10 days or less. WANTED: young, skinny, wiry fellows, not over eighteen. Must be expert riders, willing to risk death daily. Orphans preferred. Wages $25 per week.

De Pony Express opende in 1860, ten tijde van de burgeroorlog, toen een snelle communicatie met het Westen nodig was. Een rit van 2000 miles te paard, met zadeltassen vol post. De mannen reden 250 miles per etmaal, onvoorstelbaar. Binnen 10 dagen reden ze van Missouri naar Californie. Na 19 maanden waren de initiatiefnemers bankroet en werd the Pacific Telegraph in gebruik genomen. De Pony Express was van korte duur, maar spreekt wel tot de verbeelding en is in de geschiendenisboeken geeindigd. Het geeft wel te denken dat men voorkeur had voor weeskinderen, jongens onder de achttien jaar. $25 per week verdienen en de bereidheid om dagelijks de dood te riskeren.....

In de vakantie beleefden we ook een beetje 'wild west' op de rodeo. Bijna elk gehucht organiseert rodeo's in de zomer, het is hier een familie-uitje.... (zoals je in nederland met een paar krentenbollen in je rugzak een bos- of strandwandeling maakt). Marieke, Laura en ik zijn in Idaho naar een kleine rodeo geweest. Behalve het grove gooi- en smijtwerk was er ook een onderdeel voor de kinderen. Een zwart stierkalf met roze lint aan zijn staart werd losgelaten en de kinderen moesten het roze lint zien te bemachtigen. Dus allemaal op een holletje achter het stiertje aan.....viel nog niet mee voor de kids. Sorry voor de slechte kwaliteit van de video, dat geeft het wilde karakter wel goed weer..... (voor Laura: zie roze trui en blonde vlechtjes).

Andere onderdelen waren: te paard met een lasso een zwart kalf vangen, een wild paard of een wilde stier berijden met een hand in de lucht en minimaal 8 seconden, te paard zo snel mogelijk een parcours rijden. Het is makkelijk voor te stellen bij welke onderdelen blauwe plekken gegarandeerd waren en/of je kreupel het veld moest verlaten en/of terwijl meegedeeld wordt: no score.....AU!

Commentaar: '......The kids are gonna sleep great tonight....'

Commentaar: ....in trouble....no score....

Watergeuzen en watersporten

Op een mooie dag in juli de Brielse Domtoren beklommen: 318 treden (met Tim op mijn arm tijdens beklimming en afdaling en Sarah nog een keer opgepikt halverwege haar afdaling). Spierpijn naderhand leerde me dat je voor klimmen en dalen andere beenspieren gebruikt dan voor hardlopen. Wel bijzonder om te bedenken dat de Catharijnekerk gebouwd is tussen 1417 en 1482. In 1482 was het geld op, dus kerk en toren zijn nooit afgebouwd. De grote luidklok weegt 4750 kg.! Ik krijg flash-backs van een ooit aangeleerd lied bij geschiedenisles op de basisschool: in naam van Oranje doe open die poort....de watergeus ligt aan den wal...etc. Brielle was de eerste stad die bevrijd werd van de Spaanse overheersing op 1 april 1572. En een grapje: 1 april verloor Alva zijn bril....o nee, den Briel. Hier ligt de oorsprong van onze 1 april grappen, nietwaar? Volgens mij bestaat hier in Amerika geen nationale grapjesdag, of ik heb het nog niet door....

De gebrandschilderde ramen waren ook de moeite waard, maar wat politiek getint: het Oranje raam, t.g.v. herdenking huwelijk van Willem van Oranje met zijn derde vrouw, Charlotte de Bourbon en het Coppelstock raam, met de bestorming van de stad in de maneschijn van 1 april 1572 en het raam van Rochus Meeuweszoon, die 5 april 1572 het Nieuwlandse sluisje vernielde, waardoor de polders onder water kwamen te staan en de Spanjaarden Den Briel niet konden heroveren.

Ook erg leuk om die typisch Hollandse geveltjes langs de Kade te zien. En nog even poseren op het kanon.

De watergeuzen bestonden uit bannelingen en avonturiers, van die laatste hebben we er nog twee op het Spui gesignaleerd, in een motorboot dan....

.....en zo kom ik op het watersporten. Gelukkig kreeg Anco de boot weer aan de praat en kon er gespeeld worden. Lekker bibberen op een plankje achter de boot (Marieke en Laura) of op een wakeboard (Jaap).

Aa p N oo t M ie s

Jippie, ze gaan weer naar school! Dinsdag en woensdag een halve dag, maar vanaf vandaag is het menens. De eerste schooldag moeten ze allerlei kantoorbenodigdheden meenemen, zoals 24 potloden, kleurkrijtjes, viltstiften, merkstiften, gummen, etuis, pritstiften, schaar, lijntjespapier, 2 rode, 2 blauwe, 2 gele en 2 groene mappen, notitieboek, lineaal met inches en centimeters erop (dit is het boodschappenlijstje van Laura).

Adam krijgt bij elk vak een papier mee van de docent met klasseregels en werkwijze. Dit moet gelezen en bediscussieerd worden thuis en ondertekend door student en ouder, een soort samenwerkingscontract. Gewenst en ongewenst gedrag wordt expliciet benoemd, met bijbehorende sancties. En voor biologie/scheikunde/natuurkunde nog een veiligheidscontract met 55 punten wat betreft omgaan met chemicalieen, ongelukken, wonden, kleding, omgaan met materialen, warme substanties etc. De do's en don'ts in een laboratorium. En dan nog een medische keuring i.v.m. sporten.

Maar ook leuke aktiviteiten zoals een Back to School Swim Party voor Marieke. De klas van Laura had een leuk kennismakingsspel: een wedstrijdje wie het eerste een naam van een klasgenootje had bij vragen als: .... lust geen broccoli, .... heeft een hond, .... heeft per vliegtuig gereisd, .... heeft dezelfde kleur haar als jijzelf, .... houdt van ijs, .... houdt van lezen. En de juf had een woordzoeker gemaakt met alle namen van de kinderen erin verstopt.

Sarah is gestart op peuterspeelzaal, woensdag en donderdagmorgen gaat ze spelen en (engels) leren. Afscheid nemen is nog een beetje moeilijk, maar ze lijkt het wel leuk te vinden. Vandaag had de groep de vissen en schildpadjes gevoerd, dat vond ze wel wat. Als ik er later op de dag op terugkom, zegt ze opgetogen: ja, leuk he?! En Tim kan twee morgens ongestoord spelen, geen grote zus die hem bedisselt of aanvalt.... Maar ze zijn enthousiast als ze elkaar naderhand weer zien.

Tim wordt steeds creatiever in 'het zich voortbewegen'. Eerst schoof hij alleen in kleermakerszit, maar nu kruipt hij soort: eerst plant hij beide handen vooruit en vervolgens beide benen tegelijkertijd. 't Is een maf gezicht, maar het gaat sneller dan schuiven, als hij haast heeft doet hij het op de tweede manier.

Ik heb in nederland een borduurpakket gekocht van het leesplankje Aap Noot Mies. Het blijkt veel meer werk dan ik aanvankelijk doorhad. Jaap schat het op 50.000 kruissteekjes....als ik elke maand een blok doe, is het rond de Kerst van 2010 klaar.... zometeen nog een paar steekjes borduren om die verdraaide aap nog in augustus klaar te hebben....

Het vakantieverhaal wordt nog vervolgd....er is nog veel meer te vertellen....volgende keer wellicht Yellowstone park, de rodeo of watersport aan het Spui...wie weet....

nog een paar fotootjes van onze 'cousins'.

Vliegtuig! Leuk he?

Sarah is onze vakantie nog niet vergeten. Als ze een vliegtuig hoort of ziet: wijst ze in de lucht en roept: Flie, 's leuk he?! Soms wijst ze dan ook nog naar haar oren en zegt: pijn. Ze kan als een ervaren reiziger beschouwd worden: de tweede keer bij de security check stond ze al ijverig haar sandalen uit te doen en gooide ze in een bak om ze door de scan te laten gaan.... Jammer dat je op zulke momenten je video-camera niet bij de hand hebt....maar goed, filmen mag je daar toch niet....

Zo hebben we van meer zaken geen foto, maar wel goede herinneringen. Bijv. het pannenkoekenfestijn in Bodegraven, tante Ingrid had echt heerlijke pannenkoeken gebakken: spek, kaas, appel, naturel, voor elk wat wils! Het water loopt me weer in de mond als ik eraan denk. De pannenkoeken die ze hier kennen zijn een centimeter dik en dan kleiner, maar ik bak af en toe gewoon flesjes, volgens het recept uit het Blue Band kookboek.

Ook het hollandse landschap als je de Ziende afrijdt of op Langevelderslag, aan het strand, was het genieten. In Kansas helaas geen kust. De beach is twee dagen rijden naar het zuiden, drie dagen rijden naar het westen of zowat een week rijden naar het oosten, dat doen we dus niet.

Wel vandaag naar een groot buitenbad geweest: Waterpark in Mc Pherson. Dat is een half uur rijden, kost bijna niets aan entree ($11 voor 8 personen), en er is van alles te doen voor groot en klein. Voor Sarah de glijbaan in de vorm van een hondenkop, je glijdt over zijn tong naar beneden. Tim amuseert zich met spetteren en de kleine fonteintjes langs de waterkant. De meisjes vermaken zich op de glijbaan waar je met banden vanaf gaat en Adam sjouwt met de meisjes op zijn rug en schouders om hen kunstjes te laten doen en maakt grapjes met Sarah en Tim. Gelukkig verkopen ze ook daar hotdogs, cola en ijsjes, voor de inwendige mens genoeg faciliteiten in Amerika. .... 't Wordt zo wel erg gemakkelijk gemaakt om teveel calorieen binnen te krijgen, met alle gevolgen vandien.... En veelal een drive thrue, zodat je alleen maar het raampje van de auto naar beneden hoeft te doen om het fast food aangereikt te krijgen....

Foto's/video:

De Ziende, vlakbij Nieuwkoop.

Die kalfjes hebben vast honger....en zo niet: dan een extraatje met liefde van Marieke en Laura.

Pret aan Longfield Beach (Langevelderslag)

Over onze trip....

Ik weet niet waar te beginnen of te eindigen dit keer. We zijn een maand op reis geweest, veel mensen ontmoet, adembenemende natuur gezien, een bruiloft in Canada meegemaakt etc. etc. In vele opzichten GREAT! Niet in het minst door de hartelijkheid en gastvrijheid waarmee we overal ontvangen werden. Echt hartverwarmend! Het begon al met een hartelijk welkom op Schiphol door Esther en consorte, Oom Kees en tante Margreet stonden ons hun huis af voor een week, aan de Krommedijk kregen we onderdak en in Canada had oom Jaap een luxe trailer voor ons geregeld. We hebben veel beleeft en veel indrukken opgedaan, voorlopig genoeg stof voor het weblog. Ik doe aan de hand van een paar foto's verslag....wordt vervolgt....

Plezier bij opa van der Hoek op schoot.

De nichtjes gezellig in de draaimolen in Plaswijck.

De neefjes konden het nog goed met elkaar vinden.

Laura vertroetelt het konijn van oom Paul, een zachtaardig beest dat toch de kippen af en toe schrik aanjaagt.

Hoogseizoen in Amerika...

Hoe kom je de winter door in Canada? Je vult je vriezer met vlees door een stier te slachten. Daarvoor regel je bij oom Jaap de heftruck.

Vakantie kan ook erg vermoeiend zijn.....op de receptie van de bruiloft van Evaline en Henry hadden Sarah en Tim zo'n slaap dat ze samen in een campingbedje sliepen, gewoon in de feestzaal.....

Buitenspelen

Marieke is helemaal blij dat de Go-Kart af is. Nu nog wat rij-ervaring opdoen....de bochtjes wat wijder nemen en niet op de weg.... Laura haar benen zijn nog wat aan de korte kant, haar eerste ritje eindigde bijna tegen de brievenbus...Jaap kon haar nog net grijpen bij de rolbeugel.

Rondom Hesston wordt het graan gedorst. Een van de combines is uitgerust met testapparatuur....dus soms is Jaap even dorsen....

Verder bereiden we ons voor op de vakantie....lijstjes maken en spullen klaarleggen in de logeerkamer....en als ik dan toch in de kasten bezig ben, gelijk een beetje opruimen. Volgens Jaap kunnen we het net redden om de vriezer leeg te eten: drie keer biefstuk, een keer zalm en drie keer patat en elke dag een paar ijsjes. Dat laatste is geen probleem, want het is warm buiten, 35+ graden.

Op vakantie in eigen land.....

We gaan op vakantie in eigen land....maar dan anders.... Zaterdag 4 juli stappen we in het vliegtuig naar nederland en donderdag 23 juli vliegen we weer terug. We willen er een familiebezoek in Canada aan vast knopen, en uiteindelijk via een mooie route door de Rocky Mountains, via Yellowstone Park terug rijden naar Kansas.

Over onze tijd in nederland: de eerste tijd zijn we te gast in Bennekom aan de Wildekamp en de tweede helft in Zuidland. We hopen wat uitstapjes te kunnen maken en natuurlijk familie en vrienden te ontmoeten!

De foto's zijn genomen op een zondagmiddagrit door de Flint Hills, mooi natuurgebied op een half uur rijden hiervandaan. Bij de dam zaten mannen te vissen, een van hen had geluk en haalde een grote, glibberige, spartelde ... omhoog.

Paddesoep...speciaal voor de familie Vervoorn....

Vanmorgen zocht een fors schildpad onze tuin uit om een nest te maken....maar zag daar later toch maar weer van af. Vorig jaar vonden we schilpadjes die op de handpalm van de kinderen pasten, maar dit is andere koek.....blijkbaar is het goed toeven aan de Emma Creek.... Jaap heeft nog even wat speurwerk op internet verricht....het blijkt te gaan om een 'common snapping turtle' (niet te verwarren met een 'alligator snapping turtle'). Dit is een soort dat zich overdag op de rivierbodem stil houdt, echter als prooi langs komt, zoals vis of kindertenen, dan komt bliksemsnel zijn kop tevoorschijn om te happen en te bijten. Dit presteert íe zo snel dat het nauwelijks met het oog is waar te nemen. Dat had ik niet achter 'm gezocht. Als er getreuzeld wordt aan tafel, spoor ik de kinderen voortaan aan met: eet zo snel als een schildpad....Het is in elk geval raadzaam om de watersandalen met dichte neuzen te dragen tijdens het poedelen in de kreek....dat moesten de kinderen ook wel be-amen. De duitser die we vanmiddag te gast hadden, informeerde langs zijn neus weg: zo dus vandaag paddesoep.... 

Adam heeft een vakantie-baantje: grasmaaien brengt $7.50 op.  Heuveltje op en af, vooruit en achteruit, tussen boompjes door, om de trampoline heen....gaat allemaal prima.  Als hij stopt geeft de maaier nog een knalletje na. Daar heeft Adam het niet op, hij stapt snel af en kijkt nog eens argwanend en houdt het voor gezien....de vorige maaier is ontploft...dus je weet het maar nooit met die dingen, nietwaar...?